‘We beginnen ’s ochtends met een kop koffie, maar dat is dan ook het enige wat vaststaat’, lacht Sophie (52). Als maatschappelijk en juridisch begeleider bij het spreekuur van VluchtelingenWerk komt zij elk spreekuur andere vragen tegen. ‘Ik vind dat een uitdaging. Ik bijt me erin vast, omdat ik weet hoe wezenlijk een antwoord is voor deze mensen.’
Twaalf jaar geleden was Sophie toe aan een uitdaging naast haar gezin. Bij VluchtelingenWerk Nunspeet kreeg ze de kans om – onder de schooltijd van haar kinderen – spreekuren te draaien. Sophie: ‘We hebben een hecht en gezellig team. Iedereen heeft andere talenten waarmee we vluchtelingen vooruithelpen. Ik loop hier aan het einde van een spreekuur altijd met een goed gevoel de deur uit.’
Peter Reimink (39) is sinds vorig jaar Sophie’s teamleider en trof in Nunspeet een zeer zelfstandig team met veel ervaring en kennis. Hij is hard op zoek naar nieuwe vrijwilligers. Vooral naar coaches die vluchtelingen de eerste negen maanden begeleiden, nadat zij vanuit het asielzoekerscentrum in een Nederlandse gemeente komen wonen. Peter: ‘Dat houdt in dat je veel contact hebt met instanties, zoals de gemeente en woningbouwvereniging, maar ook met scholen, het energiebedrijf of een huisarts. Je moet van regelen houden, kortom. Als je bij ons werkt kom je sowieso van een eventuele angst om te bellen af’, lacht hij. Peter is zelf altijd bereikbaar voor de vragen van ‘zijn’ vrijwilligers.
Op eigen benen staan
‘Welke kliko moet wanneer naar buiten?’ ‘Waar is de brievenbus te vinden?’ ‘Help, ik ben ongewenst lid geworden van een loterij, wat moet ik doen?’ Sommige vragen van vluchtelingen zijn misschien wat minder wezenlijk, maar ook dan is hulp zeer wenselijk. Peter: ‘We willen het niet vóór de cliënten regelen, maar het sámen doen. Onze cliënten moeten na die negen maanden op eigen benen kunnen staan. Maar ook daarna kunnen ze nog anderhalf jaar binnenlopen tijdens onze spreekuren.’
Is iedereen geschikt om vrijwilliger worden? Peter: ‘Het belangrijkste is dat je hart voor de doelgroep hebt, dat je intrinsiek gemotiveerd bent om vluchtelingen in Nederland op weg te helpen. En dat je het leuk vindt om met verschillende culturen om te gaan. Ook is het belangrijk dat je goed grenzen aan kunt geven. Mensen die nog maar net in een Nederlandse gemeente wonen hebben vaak weinig contacten. Er komt veel op hen af, toch kun je niet vierentwintig uur per dag klaarstaan.’
Goede afloop vieren
Sophie: ‘Voor mij is er een wereld opengegaan toen ik met vluchtelingen in contact kwam. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt dat veel mensen het een stuk minder goed hebben dan ik zelf. Gelukkig lever ik als vrijwilliger een positieve bijdrage aan het leven van een ander. Na een geslaagde gezinshereniging word ik soms uitgenodigd voor een feest vol muziek, dans en tafels vol eten. Het is prachtig om samen de goede afloop te vieren, na het vele regel- en papierwerk. Ook op straat kom ik regelmatig mensen tegen die jaren geleden geholpen heb. Ze kennen mij altijd nog en zijn erg hartelijk. Het geeft een fijn gevoel dat ik een reddingsboei ben in een tijd dat er veel op iemand afkomt. Een goede start in Nederland is zó belangrijk.’